donderdag 5 oktober 2023
dinsdag 19 september 2023
donderdag 7 september 2023
vrijdag 1 september 2023
dinsdag 2 mei 2023
Astrid in Marokko SchlageRap
Gitaar, digitaal combo, professionelere mixage: Kris C.
zaterdag 1 april 2023
donderdag 2 februari 2023
LADY FINGERS THE BLUES (English translation)
The café sat idly gabbing. Every
week, musicians managed to shake the most congenial blues out of their maw on
an area of merely four square tiles.
An Asian-looking Amy Winehouse
Junior also sprinkled her complimentary talent promisingly among hungry ears.
The musicians followed her compass.
Change of vocal guard.
An elegantly toned gazelle slipped
onto the stage as if in a trance. Her striking headgear that looked like a
pilot's hat for polar bears in a drag show for Russian oligarchs, shone like a lighthouse over the
heads of the café-goers. The musicians were still enjoying a tad smugly after
their success -at Amy Junior's expense-, when they were suddenly called back to
order by an icy primal scream like that of a woman giving birth, from the mouth
of the pilote. Her eyes were at destination infinity, her gestures wild,
unregulated. The entire café seemed invited compulsorily to watch in her
delivery room the birth of her invisible yet all too tangible smarte child.
Though she did not seem to know exactly how she was going to musically channel
her pent-up frustrations, the drugs she had taken would somehow help her rage
get out. Though it would require her to finger herself on stage. Even if she
would have to include unfiltered recitatives of abuse and even rape. Even if her pimp would come in person and drag her off the stage by her head hair.
Miraculously, the musicians still
found some kind of musical armour to temper her furious suffering into
something that would later come to be called a blues. The gazelle eventually
balanced from rage over tears to a milder form of human emotion, as if by
screaming her song from her body she had swallowed five Prozac pills and been
given three injections of liquid Valium. The pub owner passing by, was already
happily cashing in on his Valentine, whispering some "reward" in her
ear.
Finally, the numb nymph strode off stage to
receive some accolades.
Even though the audience had lost a
few frequencies of hearing, I was firmly convinced that almost everyone had
each become a bit of a better person by listening to her.
---
Betere vertaalsuggestie? Stuur ze naar: lena.lyric@outlook.com
Better translation suggestions? Send them to: lena.lyric@outlook.com
LADY FINGERS THE BLUES - minder geschikt voor minderjarigen (!)
Het café zat er gezapig keuvelend bij. Elke week sloegen de muzikanten erin om op een oppervlakte van louter vier vierkante tegels de meest sympathieke blues uit hun mauw te schudden.
Een Aziatisch ogende Amy
Winehouse Junior strooide beloftevol haar gratis talent uit onder hongerige
oren. De muzikanten volgden haar kompas.
Wissel van de vocale wacht.
Een elegant getaande gazelle glipte in trance het podium op. Haar opvallende hoofddeksel dat wel een pilotenmuts
leek voor ijsberen in een travestieshow voor Russische oligarchen, scheen veelbelovend als een vuurtoren
over de hoofden van de cafégangers. De muzikanten genoten nog een tikkeltje
zelfvoldaan na van hun zopas vergaarde succes -op credit van Amy Junior-, toen ze
plots weer tot de orde van de dag geroepen werden door een ijzige oerschreeuw als
die van een barende vrouw, uit de mond van de pilote. Haar ogen stonden op
bestemming oneindig, haar gebaren waren wild, ongereguleerd. Het ganse café
leek uitgenodigd verplicht toe te kijken in haar verloskamer naar de geboorte
van haar onzichtbare doch al te tastbare smartekind. Al leek ze niet precies te
weten hoe ze haar opgekropte frustraties muzikaal zou gaan kanaliseren, de drugs
die ze had genomen zouden haar razernij er wel op één of andere manier uit
helpen te komen. Al zou ze zich erbij moeten vingeren op het podium. Al zou ze er
ongefilterde recitatieven in moeten verwerken over mishandeling en
verkrachting. Al zou haar pooier haar er terstond voor bij de haren van het podium komen sleuren.
Als bij wonder vonden de muzikanten
toch een soort muzikaal harnas om haar furieus lijden te temperen tot iets wat
men later een blues zou gaan noemen. De gazelle balanceerde van woede over
tranen uiteindelijk toch naar een mildere vorm van menselijke emotie, alsof ze door
haar song uit haar lijf te krijsen vijf prozacpillen had doorgeslikt en drie
injecties vloeibare Valium had toegediend gekregen. Ook de cafébaas zag alvast
tevreden zijn Valentijn verzilverd en fluisterde één of andere “beloning” in haar oor toen hij passeerde.
Verdoofd droop ze het podium af om
een aantal lofbetuigingen in ontvangst te nemen.
Al was het publiek een aantal
frequenties aan gehoor kwijt, toch was ik er rotsvast van overtuigd dat iedereen
stuk voor stuk een beetje een beter mens geworden was.
donderdag 10 november 2022
dinsdag 2 november 2021
GALACONCERT (1/11) VAN DRIE KNAPPE KOREN IN DE ELISABETHZAAL TE ANTWERPEN
Drie toppers van Europese jongerenkoren mochten
maandagavond 1 november de prachtige Elisabethzaal opluisteren met de meest
uiteenlopende vocale muziek. Een pittig en gedetailleerd verslag.
Geef toe: er zijn niet veel Europese koren wiens muziek internationaal
gerenommeerde films en series mag sieren. Zo mocht ‘Scala’ de trailer van de
onlangs verschenen film over Lady Di ‘Spencer’ inzingen, en zelfs muziek
leveren voor series als the Simpsons, Downtown Abbey, Seks Education, inter alios.
Qua podiumervaring en professionaliteit troonde dit Aarschots koor dan ook
met kop en schouders boven de anderen uit.
Toch toonden alle drie de koren elk hun bijzondere sterktes. Zo kon het
showkoor ‘Rise Up’ van de voormalige Up with people-zangeres Karin Lauwers, uit
Neerpelt, gerust solliciteren voor een Amerikaanse musicalfilm met hun complexe,
zeer diverse choreografieën (doe het hen maar na!) en hun essentieel
Engelstalig pop-rockrepertoire.
De Maîtrise de Seine-Maritime uit Normandië leverden dan weer de meest
exotische tint en schuwden daarbij vreemde talen, vocale uitdagingen, toffe
percussie-instrumenten (zoals djembé en cajón), noch excentrieke bewegingen. Opvallend
was vooral het nummer ‘Mironczarnia’ van Jakub Neske, een ludieke knipoog naar
Halloween, waarin de getalenteerde zangers hun theatrale expressietalent
volledig kwijt konden. Spijtig: voor het Vlaamse publiek was het misschien ook
interessant geweest om te mogen luisteren naar hun authentieke Franse tongval.
Voor de petite histoire: zowel de thuishaven van de Maîtrise de Seine
Maritime (Yvetot) als die van Scala (Aarschot) werden aardig verwoest in WOII
door Duitse troepen. Maar dat leek gisteren wel tot een héél ver verleden te
behoren, want de energie en de goesting spatten er bij alle zangvogels ervan
af.
Repertoire: de kunst van het kiezen
Variatie en selectie zijn twee sleutelwoorden voor een uitgebalanceerd
concertprogramma. Daar voldeed de eerste helft van de avond zeker aan. Rise up
koos voor een groovy eerste nummer dankzij de begeleidende band. De
meerstemmige bodypercussie en de uitdagende prosodie in ‘Believer’ van ‘Imagine
Dragons’ hielden het publiek bij de pinken en brachten de nodige schwung. Mooi
en gepast was de knipoog naar het 16de-eeuwse Vlaamse lied ‘Ic seg
Adieu’, doch daar werd duidelijk dat hun louter vocale techniek op zichzelf soms
nog wat aan ademsteun ontbrak. Het publiek kon blijkbaar wel het toch wel érg donkere
gehalte van de liedtekst (‘nu wacht ik tot aan de dood’, en ‘laat me gaan uit
dit leven’) pruimen op deze eerste november. Gelukkig bracht het daarop
volgende nummer weer hoop met de boodschap ‘You are not alone’ uit het nummer
‘You will be found’. Hun slotstuk was het meest gedurfd: ‘The greatest show’ op
lyrics van het tekstschrijverduo van de musical ‘La-La-Land’.
Het meest vernieuwend was echter de repertoirekeuze van de Maîtrise de
Seine-Maritime. Originele koorwerken die een grondige studie vereisten zowel
qua expressie, inhoud als choreografie. De gedurfde harmonieën, interessante
dynamiek en markante ritmes vormden een welkome afwisseling in het
hoofdzakelijk Engelstalige concertprogramma. Spijtig wel dat het door Dylan
Levesque gecomponeerde competitienummer ‘Zora’ niet te horen was op het
galaconcert. Daartegenover bracht Scala dan weer wél songs van eigen makelij, zoals
‘Black moon’ en ‘Sea shell’, beiden zeer innemend vertolkt.
Prachtig was ook het nummer van Kurt Bikkembergs ‘Listen’, met een
duidelijke ecologische boodschap. Zeer toegankelijke en toch originele, maar
vooral hartverwarmende koormuziek: hoe mooi is het niet om over de landsgrenzen
en eventuele cultuurbarrières heen samen te kunnen musiceren?
Koorzang : de kunst van het blenden
Maar liefst 25 jaar noeste arbeid is er gekropen in het blenden van de
fantastische Scala-stemmetjes tot hun typische, maagdelijk gave koorgeluid. Let
wel : ze zingen bijna altijd in ‘neutral’ (volgens de CVT-techniek van Cathrine
Sadolin) een stemfunctie met een laag volume, gaande van heel zacht tot maximum
middelsterk. Daarom hebben ze ook allen microfoons nodig. Dit heeft natuurlijk
ook te maken met het gelijkaardige, zacht-poppy karakter van de meeste nummers.
Het lijkt daardoor of de Aarschotse vrouw nog steeds enkel mag wiegen of
bekoren en niet meer dan dat. Scalazangers blijven hierdoor ook vooral
koorzangers. Dat was bovendien erg duidelijk in het voor hen iets te klein
bezette ‘Video games’ van Lana del Rey, maar ook in het laatste nummer in
samenwerking met Regi. Hun lichaamsexpressie blijft tevens erg beperkt, in
tegenstelling tot hun iets levendigere gelaatsuitdrukkingen. Voor het ietwat
meer geoefende oor, en vermoedelijk ook voor de bejaarden in de zaal, had de
essentie van hun koorexpertise dus misschien wel samengevat kunnen worden tot slechts
drie nummers. Toch zullen niet veel Belgische jongerenkoren ooit kunnen nadoen
wat zij al bereikt hebben op internationaal muzikaal vlak.
Technisch hoogstandje van de avond was zeker ook de uitdagende dictie in
het nummer ‘Believer’, zeer virtuoos en homogeen gebracht door Rise Up. De
nodige variatie brachten zij ook met enkele soulachtige solo’s in ‘You will be
found’. De Maîtrise blonk dan weer uit in onvervalste legato’s over alle
frequenties heen. Hun mannenstemmen – Halleluja, die waren er toch óók! –
klonken echter soms wat geforceerd in de forte-gedeeltes van ‘Let my love be
heard’. Een tikkeltje meer steun vanuit de onderbuik had daar wonderen kunnen
verrichten.
Alles welbeschouwd kan de komende winter echter niet meer stuk na deze
kleurrijke, krachtige avond vol jong aanstormend vocaal talent. Antwerpen zal nog even nazinderen van
de hoopvolle noten van deze klassekoren!
Foto's: Ronnie Husson/ Tekst: Lena Lyric*
*Lena Lyric is romaniste, behaalde een zangdiploma aan het Conservatorium van Versailles en volgde een opleiding tot qi-gongdocente. Ze gaf meerdere workshops zang bij Wisper (naast haar job als taaldocente), maakte haar eigen CD met kleinkunstliederen (zie link bovenaan) en behaalde twee Poëzieprijzen: een nominatie voor de Elly Blomwedstrijd en de Eerste prijs Guido Gezellewedstrijd in de open categorie.
Organisatie: Koor & Stem, Creatief Schrijven,...
Nuttige websites:
- · Showkoor Rise Up: https://www.pelterzanggroep.be/pzg7/ru-home
- · Maîtrise de Seine-Maritime:
- · Scala: https://www.scalachoir.com/nl/
- World Choir Games: http://www.wcg2021.be/
Creatief schrijven: creatiefschrijven.be
Koor en Stem: https://www.koorenstem.be/
Abonneren op:
Posts (Atom)