ODE AAN DE MESTKEVER

 In navolging van Pindarus (grondlegger van het genre die odes dichtte over Olympische atleten) en Neruda (die zijn odes opdroeg aan levende en dode materie en/of abstracte begrippen zoals 'ode aan de frietjes - https://www.youtube.com/watch?v=MdCapo49ONA - of aan de ajuin'), draag ik graag dit soort gedicht op aan het liefste en nuttigste beestje der Blaubergse bossen: de MESTKEVER.

O Scarabeus Sacer,

Heilige pillendraaier,

Beschermeling

Van weiland en darmflora der herbivoren.

Met je pluizige poten en je bolle pantser            

Glijd je zonder gedraal                                              

Over stof en steen,

Boor je door alle mest en aarde heen

Een kraamkliniek voor je larven.

 

O Scarabeus Sacer,

Gevleugelde taxi der parasieten,

Liefhebber van paardenvlaaien.

Met de melkweg als GPS

Ben je steeds op één baan in de bres

Wars van alle concurrenten.

 

O Scarabeus Sacer,

Gepantserde bode uit zuiderse oorden.

Ook  al schopte je het maar

Tot strontjutter van deze binnenlandse bossen,

Jouw taak is voedzaam, vruchtbaar

En voorzienend,

Dat wisten de oude Egyptenaren al.

 

Dus ruim baan voor deze minzame baanruimer,

Poepschepper of puttekees,

Want zuiverder kan het haast niet

Zonder deze doorluchtige, dartelende

Strontschuimer in’t verschiet.