LIJZIG IJZER

Ik die de was ophang

Hij die de was uitdoet

en   s  t r  ij  k   t (!)

langs de blik van zijn

nieuwsgie-   rig-   heid.

Met één enkele beek die ons

scheidt

verlicht de zon al de lakens o      n      t      s      p      r      e      i    d.

Eerst doet hij de bloeses

Dan hang ik de lijfjes -gelukkig

zijn er heden geen onderbroeken bij!- maar volgt er teder

cashmere   .  .   .    .   .   .   .  .

Ik vlij me gedwee op de PLANK===> van zijn verlangen

dat ik al bergen wil

in míjn liefdeslades.

En laat me po- lijs-  ten door zijn lijzige strijkros,

van  k o p  tot  teen.

Totdat zij luidkeels roept:

“Komen  e  e e  -  t e n !!!